Familieschommel
Ilse van der Schans verruilde haar baan als anesthesiemedewerker in een operatiekamer voor een carrière in de metaal. Nu is ze meesterlasser. In haar eigen column op pagina 5 van Metaaljournaal vertelt ze over haar belevenissen.
Sigaretten naast de pinda’s op tafel tijdens verjaardagen. Met vijf kinderen in de achterbak van de auto op weg naar een kinderfeestje. Familieschommels die je bovenbenen pletten als je te hoog ging. Een wasteil delen met de rest van je familieleden. En dan heb ik het nog niet eens over inbellen voor het internet! Echt niet dat vroeger alles beter was.
Maar als ik denk aan vroeger, voelt het wel altijd alsof alles simpeler en eenvoudiger was. Dat komt denk ik vooral doordat ik vroeger jong was. Ik had toen gewoon weinig zorgen. Een lichaam dat nooit weerstand bood, het deed alles wat ik vroeg. Ik had ouders die ervoor zorgden dat het mij aan niets ontbrak. Oneerlijkheid in de wereld, daar dacht ik niet zo aan. Dat je als volwassene zo veel verantwoordelijkheden hebt, daar stond ik niet bij stil.
Ik weet nog dat ik op mijn zeventiende bij mijn vriendje achter op de motor (met een nog even snel voor de vakantie behaald rijbewijs) naar Zuid-Frankrijk wilde. Mijn vader kreeg zowat een rolberoerte. Daar snapte ik niks van. Waar maakte hij zich druk om? Hij verbood het me niet, maar ik weet zeker dat hij er slapeloze nachten van heeft gehad.
Waar ik blij mee ben, is dat het op het gebied van werkveiligheid en arbeidsomstandigheden duidelijk beter is dan vroeger. Ik bedoel, ik heb nog even te gaan voor ik met pensioen mag. Ik probeer fit en gezond te blijven, maar ondanks dat ben ik lang niet meer zo flexibel als twintig jaar geleden. Ik moet eerst de werkplaats rondkijken en checken of niemand me ziet terwijl ik als een soort zeehond naar de andere kant van een buis probeer te kruipen.
Dus tja, ik denk dat veel dingen nu beter zijn dan vroeger. Maar ik blijf er wel bij dat Raider een betere naam is dan Twix.
