Voortschrijdend inzicht

Ilse van der Schans verruilde haar baan als anesthesie­medewerker in een operatiekamer voor een carrière in de metaal. Nu is ze meesterlasser. In haar eigen column op pagina 5 van Metaaljournaal vertelt ze over haar belevenissen.

‘Blijkbaar was ik toch nog niet klaar met de werkvloer’

In het vorige nummer schreef Ilse over haar nieuwe baan. Inmiddels is ze weer terug bij haar oude werkgever.

'Soms is je stap te groot. Of te snel. Of gewoon de verkeerde kant op. Ik ontdekte dat een baan in kwaliteitscontrole me niet helemaal ligt. Ik miste de werkvloer, de fysieke arbeid en met een ambacht bezig zijn. Blijkbaar ben ik een arbeider. Een zwoeger, een strijder.

Dat ik zo’n onbestemd gevoel had op mijn nieuwe werkplek, lag niet aan de werkomgeving en lag zéker niet aan de collega’s. Ik voelde me welkom en ik paste in het team. Maar ergens zat er iets niet lekker. Het duurde een maand of drie voor ik erachter kwam: dat als je ergens tussen past, dat niet per definitie betekent dat je er thuishoort. Ik was gewoon nog niet klaar met de werkvloer.

Met een vers IWT-diploma (International Welding Technologist) op zak, en alweer een plan in mijn hoofd voor het komende studie­jaar, ga ik ‘gewoon’ weer lassen. Heb ik dan al die theore­tische kennis wel nodig? Ja, ik vind van wel. Ik word er blij van, ga met plezier naar school en omgeef me graag met vakidioten en enthousias­telingen. Ik krijg er energie van. Energie om weer lekker mooie lassen te maken.'